Aktualności

Redakcja Audycji Katolickich TVP3 wychodząc naprzeciw zapotrzebowaniu wiernych, przygotowuje cykl spotkań rekolekcyjnych wielkopostnych dla trzech grup: dla  dzieci, młodzieży i dorosłych. Rekolekcje emitowane będą w TVP3 w następujących terminach i porach:

Rekolekcje dla dzieci 22-24 marca (poniedziałek-środa), godz. 9:30, TVP3

W czasie pandemii, kiedy dzieci mają utrudniony kontakt nie tylko z rówieśnikami, ale również mają trudności z uczestniczeniem w życiu Kościoła, szczególnie ważne dla najmłodszych jest spotkanie z Panem Bogiem w telewizyjnych rekolekcjach wielkopostnych. Rekolekcje dla dzieci poprowadzi ks. Adam Węgrzyn SDB. Konwencja nauk rekolekcyjnych dla najmłodszych zostanie utrzymana w stylistyce programu „Ziarno”. Pojawi się w nich także Ciocia Ewelina i s. Maria Trukan FMA, która przy pomocy doświadczeń naukowych zachęci dzieci do szukania i rozpoznawania Pana Boga w świecie.

Rekolekcje dla młodzieży 22-24 marca (poniedziałek-środa), godz. 12:30, TVP3

Trudne sprawy dorastania, brak kontaktu z przyjaciółmi, często samotność i brak wsparcia – to tematy, które stały się szczególnie ważne dla młodzieży w okresie pandemii. Młody człowiek często nie wie, gdzie szukać wsparcia. Dlatego Redakcja katolicka przygotowuje rekolekcje właśnie dla młodzieży. Cykl trzech spotkań wielkopostnych, opartych na czytaniach z Pisma Świętego, poprowadzi o. Lech Dorobczyński OFM wraz z twórcami programu młodzieżowego „Studio Raban” – Pauliną Worożbit oraz Michałem „Paxem” Bukowskim.

Rekolekcje dla dorosłych 26-28 marca (piątek-niedziela), godz. 20:30, TVP3

Rekolekcje wielkopostne to szczególny czas, który pozwala lepiej i głębiej przygotować się do świąt Zmartwychwstania Pańskiego. To właśnie podczas rekolekcji zgłębiamy mękę Chrystusa i uświadamiamy sobie prawdy, o których na co dzień często zapominamy, żyjąc w zamknięciu i codziennych trudnościach. Dzisiejszy świat staje się coraz bardziej obojętny i nieczuły na biedę, samotność i krzywdę innych. Człowiek zatroskany, człowiek znękany, samotny, często odpowiedź na dręczące go pytania, otrzymuje właśnie podczas rekolekcji. Męka, Śmierć i Zmartwychwstanie Chrystusa dają nadzieję współczesnemu człowiekowi. Wychodząc naprzeciw wielkiemu zapotrzebowaniu na Słowo Boże, Redakcja katolicka przygotowuje cykl trzech spotkań rekolekcyjnych, które poprowadzi ks. Wojciech Węgrzyniak.

Każda seria rekolekcji (dzieci, dorośli, młodzież) odbędzie się w cyklu 3 odcinków, każdy o czasie 23 minut.

Rekolekcje będą również dostępne na VOD (w odpowiednim czasie prześlemy link) oraz w mediach społecznościowych:

Dla dorosłych – https://www.facebook.com/ziemianiebotvp/

Dla dzieci – https://www.facebook.com/ziarnotvp/

Dla młodzieży – https://www.facebook.com/StudioRabanTVP/

Ks. Maciej Makuła SDB

Kierownik Redakcji Audycji Katolickich TVP

POKUTA 2021

• Zapraszamy wiernych z parafii oraz wspólnoty do udziału w akcji Pokuta 2021;
• Zapraszamy do wysłuchania konferencji ks. Jerzego Morańskiego, będącej przygotowaniem do pokuty, którą pragniemy podjąć w okresie Wielkiego Postu.
• Autentyczna zmiana myślenia prowadzi do uniżenia się przed Bogiem;
• Warto posłuchać https://pokuta.live i przyłączyć się indywidualnie lub grupowo.

Msze roratnie w naszym kościele bedą sprawowane:

• w poniedziałek, wtorek, srodę i sobotę o godz. 08:00;
• w czwartek i piątek o godz. 18:00;

• Tegoroczne roraty „Cud nad cudami” przygotowane przez redakcją Małego Gościa Niedzielnego nawiązują do hasła roku duszpasterskiego „Wielka tajemnica wiary”, którego temat brzmi: „Eucharystia daje życie”;
• Aktualna sytuacja epidemiologiczna uniemożliwia przeprowadzenie w parafiach Rorat w zwyczajnej formie. Dlatego na specjalnej stronie Małego Gościa Niedzielnego – roraty.malygosc.pl – codziennie transmitowane będą dwie Msze św. roratnie: poranna i wieczorna. Regularnie dodawane będą też galerie dzieci uczestniczących w roratach. Ponadto będzie można samodzielnie wydrukować i złożyć lampion. „Proponujemy, by w miarę możliwości domownicy razem z dziećmi uczestniczyli w transmitowanej Mszy św., by dzieci zapalały swoje lampiony, by wszyscy razem się modlili” – napisała w rozesłanym do proboszczów liście Gabriela Szulik, redaktor naczelna Małego Gościa Niedzielna. Jak wyjaśnia, „dla dzieci zostały też przygotowane specjalne zadania i quizy, pytania”;
• Codziennie na stronie roraty.malygosc.pl będą udostępniane specjalne audycje radiowe emitowane na antenie archidiecezjalnego Radia eM w dni powszednie o 18.45. Bohaterami audycji będą przede wszystkim dzieci, w tym również z zespołem Downa. W oparciu o materiały przygotowane przez redakcję Małego Gościa Niedzielnego Wydział duszpasterski Kurii Metropolitalnej zachęca do udziału w Roratach w wersji audiowizualnej;
• Materiały będą dostępne na platformie holyweek.pl. Projekt składa się z czterech modułów i skierowany jest do całych rodzin. Zaplanowano transmisję dwóch Mszy roratnich: z kościoła św. Rodziny w Piekarach Śląskich o 6.45 oraz z św. Bartłomieja w Bieruniu o 18:00.
• W ramach projektu odbędą się konkursy z ciekawymi nagrodami. Nagrodę główną ufunduje abp Wiktor Skworc.

Prezydent wychodzi z inicjatywą ustawodawczą, która zawiera propozycję ograniczającą aborcję, jednak jednocześnie wyraża na nią zgodę, a jako katolik nie może tego czynić – konstatuje bp Józef Wróbel, przewodniczący Zespołu Ekspertów KEP ds. Bioetycznych, wyjaśniając, że prezydenckiej inicjatywy nie da się uzasadnić w świetle pkt. 73 encykliki „Evangelium Vitae”. Dodaje, że „inicjatywę Pana Prezydenta dałoby się jednak obronić, gdyby była ona nieco inaczej sformułowana”.

Wiele osób uważa, że propozycję Pana Prezydenta można podciągnąć pod p. 73 encykliki „Evangelium Vitae”. Niestety, według mnie taki zabieg nie jest dozwolony. W grę wchodzi istotna różnica między EV p. 73 i propozycją Pana Prezydenta. Nie chodzi tutaj o różnicę formalną, to znaczy, że EV mówi o głosowaniu w sejmie nad nowym prawem, a Pan Prezydent występuje z propozycją nowego prawa. Chodzi tutaj przede wszystkim o moralny sens propozycji Pana Prezydenta.

Prezydent wychodzi z inicjatywą ustawodawczą, która zawiera propozycję ograniczającą aborcję, jednak jednocześnie wyraża na nią zgodę, to znaczy wyraźnie sugeruje, że takie prawo uznaje za słuszne w dzisiejszych okolicznościach społeczno-politycznych. Jednoznacznie zgadza się na aborcję w przestawionym przez siebie zakresie i uznaje zgodę na nią za moralnie słuszne rozwiązanie. Wynika to jednoznacznie z treści jego propozycji. Takiej postawy Pana Prezydenta nie można obronić. Jednoznacznie akceptuje on aborcję w określonym zakresie, a tego jako katolik nie może czynić.

Inicjatywę Pana Prezydenta dałoby się jednak obronić, gdyby była ona nieco inaczej sformułowana; właśnie w duchu „Evangelium vitae”. Składa on publiczne oświadczenie, że jest w całej pełni przeciwko jakiejkolwiek aborcji, ale tego nie jest on w stanie aktualnie przeprowadzić. Nie jest też w stanie tego dokonać parlament wobec społecznego sprzeciwu. Jako prezydent ma jednak możliwość złożenia propozycji nowego prawa ograniczającego aborcję i to wydaje się możliwe. Wraz z tą propozycją jeszcze raz wyraźnie podkreśla, że nie godzi się na aborcję i nie ma na celu jej dopuszczenie w określonym zakresie, ale o jej ograniczenie w możliwym dla niego stopniu. Przyjmując takie stanowisko występuje przeciwko liberalnemu prawu i broni życia ludzkiego, na ile to dla niego jest możliwe tu i teraz; nie zgadza się więc na nią nawet w ograniczonym stopniu. Czy ta propozycja zostanie przyjęta, czy też nie, nie zależy już od niego.

Dalej Pan Prezydent mógłby podpisać nowe prawo wyraźnie restrykcyjne, jasno deklarując swój sprzeciw w ogóle przeciw aborcji. Podpisując takie nowe prawo – kolejny raz podkreśla – że robi kolejny raz to, co dla niego jest możliwe. Nie może zakazać aborcji, ale może ją ograniczyć przez swój podpis i to robi; tak, jak to w swoim czasie zrobił Wałęsa.

W takiej dopuszczalnej propozycji nie powinien on powoływać się na Konstytucję, tzn. że jego inicjatywa jest motywowana wolą postępowania zgodnie z Konstytucją („wprowadzenie przesłanki, która przywraca możliwość przerywania ciąży w sposób zgodny z zasadami Konstytucji”). W rzeczywistości ta jego propozycja też jest niezgodna z Konstytucją.

I jeszcze jeden aspekt. W przedstawionej przez Pana Prezydenta propozycji jest zawarta spora nielogiczność i sprzeczność. Dotyczy ona zgody na aborcję „dzieci z wadami letalnymi”. Wady letalne to takie, które prowadzą do nieuchronnej śmierci płodu/dziecka (np. dzieci anencefaliczne, bezmózgowce, które z reguły umierają w czasie ciąży, a pewna ilość w ciągu kilku godzin po urodzeniu; w bardzo, bardzo rzadkich przypadkach w kilka dni po urodzeniu). Powstaje więc istotne pytanie, po co zabijać takie dzieci, demoralizując społeczeństwo i lekarzy oraz pomnażając bolesne przeżycia rodziców, skoro te dzieci i tak same umierają w krótkim czasie, nie stwarzając ciężaru dla rodziców ani społeczeństwa!?

Inaczej przeżywa matka śmierć swojego dziecka, jeżeli ono samo umrze niż kiedy wyraża zgodę na jego zabicie i w tym zabiciu ona uczestniczy. Przy jego zabiciu zawsze w niej pozostanie wątpliwość, czy rzeczywiście stan jej dziecka był taki, jak jej to przedstawił lekarz (a czynią to oni z dużą łatwością), czy też może mogło żyć i ona ponosi odpowiedzialność za jego śmierć? Takie rozwiązanie – tzn. dopuszczenie aborcji w przypadku dzieci letalnie chorych – jest klasycznym przypadkiem eutanazji dziecięcej. Tymczasem nie jest rzeczą moralnie dopuszczalną przyśpieszenie śmierci dziecka (czy też dorosłego człowieka) motywując, że ono i tak wkrótce umrze.

Propozycja nowego prawa nie używa słowa „wady letalne”, ale sens sformułowań jest dokładnie taki sam z takimi samymi konsekwencjami: „badania prenatalne lub inne przesłanki medyczne wskazują na wysokie prawdopodobieństwo, że dziecko urodzi się martwe albo obarczone nieuleczalną chorobą lub wadą, prowadzącą niechybnie i bezpośrednio do śmierci dziecka, bez względu na zastosowane działania terapeutyczne”. Warto też dodać, że już od dawna lekarze wywołują sztucznie poronienie dziecka obumarłego (czyli zwłok płodu) w sposób moralnie uprawniony. Po co więc wracać do tego i robić zamieszanie, jakoby w tym przypadku też chodziło o aborcję?

Stąd też w swojej propozycji Pan Prezydent ani proponowane prawo, nie powinny mówić o ciężkich wadach letalnych, ani o nieuniknionej śmierci płodu/dziecka, które może być abortowane.

Zob.

Bp Wróbel o prezydenckiej propozycji dot. aborcji: jako katolik nie może tego czynić

03 listopada 2020 | 12:27 | Bp Józef Wróbel SCJ | Lublin Ⓒ Ⓟ

https://ekai.pl/bp-wrobel-trudno-jest-obronic-inicjatywe-ustawodawcza-prezydenta-dudy/

IOANNES PAULUS PP. II
EVANGELIUM VITAE Ojca Swietego Jana Pawla II do biskupów, do kaplanów i diakonów,
do zakonników i zakonnic, do katolików swieckich
oraz Do wszystkich ludzi dobrej woli
o wartosci i nienaruszalnosci zycia ludzkiego

Wprowadzenie

1. EWANGELIA ŻYCIA znajduje się w samym sercu orędzia Jezusa Chrystusa. Kościół każdego dnia przyjmuje ją z miłością, aby wiernie i odważnie głosić ją jako dobrą nowinę ludziom wszystkich epok i kultur  (...)

73. Przerywanie ciąży i eutanazja są zatem zbrodniami, których żadna ludzka ustawa nie może uznać za dopuszczalne. Ustawy, które to czynią, nie tylko nie są w żaden sposób wiążące dla sumienia, ale stawiają wręcz człowieka wobec poważnej i konkretnej powinności przeciwstawienia się im poprzez sprzeciw sumienia. Od samych początków Kościoła przepowiadanie apostolskie pouczało chrześcijan o obowiązku posłuszeństwa władzom publicznym prawomocnie ustanowionym (por. Rz 13, 1-7; 1 P 2, 13-14), ale zarazem przestrzegało stanowczo, że „trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi” (Dz 5, 29). Już w Starym Testamencie znajdujemy wymowny przykład oporu wobec niesprawiedliwego rozporządzenia władz — i to właśnie takiego, które było wymierzone przeciw życiu. Żydowskie położne sprzeciwiły się faraonowi, który nakazał zabijać wszystkie nowo narodzone dzieci płci męskiej: „nie wykonały rozkazu króla egipskiego, pozostawiając przy życiu [nowo narodzonych] chłopców” (Wj 1, 17). Trzeba jednak zwrócić uwagę na głęboki motyw takiej postawy: „położne bały się Boga” (tamże). Właśnie z posłuszeństwa Bogu — któremu należy się bojaźń, wyrażająca uznanie Jego absolutnej i najwyższej władzy — człowiek czerpie moc i odwagę, aby przeciwstawiać się niesprawiedliwym ludzkim prawom. Jest to moc i odwaga tego, kto gotów jest nawet iść do więzienia lub zginąć od miecza, gdyż jest przekonany, że „tu się okazuje wytrwałość i wiara świętych” (Ap 13, 10).

Tak więc w przypadku prawa wewnętrznie niesprawiedliwego, jakim jest prawo dopuszczające przerywanie ciąży i eutanazję, nie wolno się nigdy do niego stosować „ani uczestniczyć w kształtowaniu opinii publicznej przychylnej takiemu prawu, ani też okazywać mu poparcia w głosowaniu” ⁹⁸.

Szczególny problem sumienia mógłby powstać w przypadku, w którym głosowanie w parlamencie miałoby zdecydować o wprowadzeniu prawa bardziej restryktywnego, to znaczy zmierzającego do ograniczenia liczby legalnych aborcji, a stanowiącego alternatywę dla prawa bardziej permisywnego, już obowiązującego lub poddanego głosowaniu. Takie przypadki nie są rzadkie. Można bowiem zauważyć, że podczas gdy w niektórych częściach świata nadal prowadzi się kampanie na rzecz wprowadzenia ustaw dopuszczających przerywanie ciąży, popierane nierzadko przez potężne organizacje międzynarodowe, w innych natomiast krajach — zwłaszcza tych, które doświadczyły już gorzkich konsekwencji takiego permisywnego ustawodawstwa — pojawia się coraz więcej oznak ponownego przemyślenia sprawy. W omawianej tu sytuacji, jeśli nie byłoby możliwe odrzucenie lub całkowite zniesienie ustawy o przerywaniu ciąży, parlamentarzysta, którego osobisty absolutny sprzeciw wobec przerywania ciąży byłby jasny i znany wszystkim, postąpiłby słusznie, udzielając swego poparcia propozycjom, których celem jest ograniczenie szkodliwości takiej ustawy i zmierzających w ten sposób do zmniejszenia jej negatywnych skutków na płaszczyźnie kultury i moralności publicznej. Tak postępując bowiem, nie współdziała się w sposób niedozwolony w uchwalaniu niesprawiedliwego prawa, ale raczej podejmuje się słuszną i godziwą próbę ograniczenia jego szkodliwych aspektów.

Zakończenie Encykliki Papieża Jana Pawła II

„A śmierci już odtąd nie będzie” (Ap 21, 4): blask zmartwychwstania

105. Zwiastowanie przyniesione Maryi przez anioła rozpoczyna się i kończy słowami budzącymi otuchę: „Nie bój się, Maryjo” i „dla Boga (...) nie ma nic niemożliwego” (Łk 1, 30. 37). Istotnie, dziewicza Matka w całym swoim życiu zachowuje pewność, że Bóg jest blisko Niej i wspomaga Ją swą troskliwą dobrocią. To samo można powiedzieć o Kościele, który znajduje „schronienie” (por. Ap 12, 6) na pustyni — w miejscu, gdzie Bóg poddaje swój lud próbie, ale także objawia nam swą miłość (por. Oz 2, 16). Maryja jest żywym słowem pocieszenia dla Kościoła zmagającego się ze śmiercią. Ukazując nam Syna, zapewnia nas, że w Nim moce śmierci już zostały pokonane: „Śmierć zwarła się z życiem i w boju, o dziwy, choć poległ Wódz życia, króluje dziś żywy” ¹⁴¹.

Baranek złożony w ofierze żyje ze znamionami męki w blasku zmartwychwstania. Tylko On jeden panuje nad wszystkimi wydarzeniami historii: łamie jej „pieczęcie” (por. Ap 5, 1-10) i utwierdza — w czasie i poza czasem — władzę życia nad śmiercią. W „nowym Jeruzalem”, to znaczy w nowym świecie, ku któremu zmierzają dzieje ludzkości, „śmierci już odtąd nie będzie. Ani żałoby, ni krzyku ni trudu już [odtąd] nie będzie, bo pierwsze rzeczy przeminęły” (Ap 21, 4).

Podążając z ufnością do „nowego nieba i nowej ziemi” (por. Ap 21, 1) jako lud pielgrzymujący, lud życia i dla życia, kierujemy ufne spojrzenie ku Tej, która jest dla nas znakiem „pewnej nadziei i pociechy” ¹⁴².

O Maryjo,
jutrzenko nowego świata,
Matko żyjących,
Tobie zawierzamy sprawę życia:
spójrz, o Matko, na niezliczone rzesze
dzieci, którym nie pozwala się przyjść na świat,
ubogich, którzy zmagają się z trudnościami życia,
mężczyzn i kobiet — ofiary nieludzkiej przemocy,
starców i chorych zabitych przez obojętność
albo fałszywą litość.
Spraw, aby wszyscy wierzący w Twojego Syna
potrafili otwarcie i z miłością głosić
ludziom naszej epoki
Ewangelię życia.
Wyjednaj im łaskę przyjęcia jej
jako zawsze nowego daru,
radość wysławiania jej z wdzięcznością
w całym życiu
oraz odwagę czynnego i wytrwałego
świadczenia o niej,
aby mogli budować,
wraz z wszystkimi ludźmi dobrej woli,
cywilizację prawdy i miłości
na cześć i chwałę Boga Stwórcy,
który miłuje życie.

W Rzymie, u Św. Piotra, dnia 25 marca 1995, w uroczystość Zwiastowania Pańskiego, w siedemnastym roku mego Pontyfikatu.
 

Jan Paweł II, papież

Pełny tekst Encykliki EWANGELIA ŻYCIA:

http://www.vatican.va/content/john-paul-ii/pl/encyclicals/documents/hf_jp-ii_enc_25031995_evangelium-vitae.html

Panie Jezu Chryste,

Ty, który jesteś naszym pokojem,

Ty, który zburzyłeś rozdzielający ludzi mur – wrogość,

Ty, który ludzi dalekich czynisz bliskimi,

Ty, który w sobie zadałeś śmierć wrogości!

Prosimy, zadaj śmierć także jakiejkolwiek wrogości w nas!

Daj nam światłe oczy serca, byśmy przestali widzieć w sobie wzajemnie przeciwników, a zobaczyli współdomowników – w Twoim Domu, a także w tym domu, który ma na imię Polska;

Nawróć nasze wzajemne myślenie o sobie, i daj nam słowa i czyny na miarę tego nawrócenia.

Włóż nam w usta – a jeszcze wcześniej w nasze myśli – słowa, które budują, nie rujnują; leczą, nie zadają rany; pocieszają, nie odbierają nadzieję; niosą pokój, nie wywołują agresję.

Wskaż nam czyny konkretnej miłości i miłosierdzia, wokół których odbudujemy naszą wspólnotę. Zwłaszcza w tak trudnej, obecnej chwili pandemii poprowadź nas do osób chorych i starszych, tych, którzy przebywają na kwarantannie i tych, którzy opłakują swoich zmarłych. Pomnóż w nas ofiarność i współczucie.

Uczyń każdego z nas „nowym człowiekiem”, a nastanie pokój!

Modlimy się za wszystkich!

O mądrość i pragnienie dobra wspólnego dla każdego, kto w obecnym sporze zabiera głos;

Za polityków wszystkich opcji w parlamencie i poza nim.

Za tych, którzy modlą się w kościołach, i za tych, którzy demonstrują.

Za wierzących w Boga, i za tych, którzy wartości prawdy, sprawiedliwości, dobra i piękna wywodzą z „innych źródeł”;

Również za tych, którzy w tej chwili wcale ich nie szukają.

Ty – rozpoznany czy nierozpoznany – znajdź drogę do każdego z nas, wskaż nam właściwe drogi ku sobie nawzajem. I skutecznie nas po nich poprowadź.

Amen.

Wytyczne dotyczące zasad bezpieczeństwa i higieny oraz duszpasterstwa w czasie pandemii koronawirusa

Gliwice, dnia 16 października 2020 roku
Nr 1497/20/A

I. Dyspensa

1) Zgodnie z wcześniejszymi postanowieniami na terenie Diecezji Gliwickiej obowiązuje dyspensa od niedzielnego i świątecznego uczestnictwa we Mszy świętej dla:
a) osób w podeszłym wieku,
b) osób z objawami infekcji (np. kaszel, katar, podwyższona temperatura itp.),
c) osób, które czują obawę przed zarażeniem.

2) W związku z ograniczeniami liczby wiernych, którzy mogą uczestniczyć w zgromadzeniach religijnych, wiernym parafii, które znajdą się w obszarze tzw. strefy czerwonej udzielam ogólnej dyspensy od obowiązku niedzielnego i świątecznego uczestnictwa we Mszy świętej w okresie obowiązywania ww. restrykcji.

3) Zachęca się duszpasterzy by organizowali transmisje Mszy świętych z kościoła dla wiernych, którzy z różnych powodów nie mogą w nich uczestniczyć.

II. Uczestnictwo we Mszy świętej i nabożeństwach w kościołach

1) Ilość wiernych w kościołach.
a) W kościołach obowiązują następujące zasady, co do ilości wiernych, którzy mogą przebywać w kościele w czasie sprawowania liturgii: w strefie żółtej – 1 osoba na 4 m kwadratowe; w strefie czerwonej – 1 osoba na 7 m kwadratowych powierzchni kościoła, w której wierni uczestniczą w liturgii.
b) Na drzwiach kościoła należy umieścić informację o tym, ile osób może znajdować się w kościele.

2) Środki ochrony osobistej.
a) Maseczek lub przyłbic zakrywających nos i usta w obszarze kościoła powinni używać:
- wierni uczestniczący w liturgii, chyba że mają zwolnienie lekarskie wynikające z przeciwwskazań medycznych,
- posługujący w kościołach (kościelni i inni) w sytuacjach kontaktu z innymi osobami (np. podczas zbierania ofiary-kolekty czy w czasie przygotowania paramentów liturgicznych w kościele, gdzie przebywają inne osoby),
- służba liturgiczna podczas liturgii i przygotowania do niej w zakrystii, z wyjątkiem diakona, lektora i psałterzysty w momentach wykonywania czytania lub śpiewu,
- księża koncelebransi – zwłaszcza podczas rozdawania Komunii Świętej i procesji przez świątynię.
b) Z obowiązku noszenia maseczki lub przyłbicy ochronnej zwolniony jest jedynie kapłan przewodniczący liturgii.
c) W kościołach należy udostępnić dozowniki z płynem dezynfekującym, które powinny być ustawione przy drzwiach wejściowych (lecz nie w kropielnicach). Należy ponadto przy drzwiach wejściowych umieścić przypomnienie o obowiązku zasłaniania ust i nosa.
d) Zakazuje się uzupełniania kropielnic wodą święconą i kropienia nią wiernych.

3) Udzielanie Komunii Świętej.
a) Ze względu na sytuację epidemiczną zalecam kapłanom, aby przygotowywanie paramentów, a zwłaszcza kielicha do sprawowania Mszy świętej, spożywanie z niego Krwi Pańskiej oraz puryfikacja były pozostawione głównemu celebransowi, nawet jeśli są obecni kapłani koncelebrujący lub inni posługujący. Kapłani koncelebrujący, jeśli są, powinni przyjmować Komunię Świętą przez zanurzenie Ciała Pańskiego w Krwi Pańskiej przed głównym celebransem, który spożywa całą pozostałą Krew Pańską, jako ostatni.
b) Podczas każdej liturgii wiernym należy umożliwić przyjęcie Komunii Świętej zarówno do ust, jak i na rękę. Nie wolno zmuszać wiernych do przyjmowania Komunii Świętej jedynie w tej formie, jaką uznaje za słuszną miejscowy duszpasterz.
c) Każdorazowo należy wyraźnie ogłosić wiernym porządek przyjmowania Komunii Świętej. W przypadku, gdy jest więcej szafarzy, należy utworzyć oddzielne rzędy dla przyjmujących Komunię Świętą do ust i na rękę. Jeśli jest obecny tylko jeden szafarz, najpierw należy udzielić Komunii Świętej wiernym, którzy przyjmują ją na rękę, a następnie tym, którzy przyjmują Komunię Świętą do ust. Należy pamiętać o zachowaniu odległości między osobami przystępującymi do Komunii Świętej, a także by osoby, które przyjmują Ciało Pańskie na rękę, spożyły je bezpośrednio przy kapłanie. Nie należy w tym względzie ponaglać wiernych, aby nie doszło do nadużyć.
d) Kapłani i nadzwyczajni szafarze rozdający Komunię Świętą powinni bezpośrednio przed tą czynnością, jak i po niej zdezynfekować ręce.

4) Modlitwa o ustanie epidemii.
a) W mocy pozostaje postanowienie z dnia 12 maja 2020 roku (nr 543/20/A) o możliwości ograniczenia sprawowania Mszy świętej w intencji Do Miłosierdzia Bożego o ustanie epidemii, za chorych, służbę zdrowia oraz za zmarłych w jej wyniku, do jednej w tygodniu. W sytuacji, gdy dopuszczają to przepisy liturgiczne, można wtedy skorzystać z formularza Mszy Świętej „w czasie pandemii”.
b) Usilnie zachęca się duszpasterzy do organizowania nabożeństwa lub wystawienia Najświętszego Sakramentu, np. na koniec Mszy Świętej połączonego z odśpiewaniem suplikacji.

5) Wszystkim kapłanom udzielam prawa binacji i trynacji. Wszystkim księżom starszym, chorym i znajdującym się w kwarantannie zezwalam na odprawianie Mszy Świętej we własnym mieszkaniu.

III. Sprawowanie sakramentu pokuty i pojednania

1) Zbliżająca się Uroczystość Wszystkich Świętych jest czasem większej ilości spowiedzi wiernych. Dlatego zachęca się by w miarę możliwości sakrament ten był sprawowany w tzw. otwartych konfesjonałach lub miejscach, które umożliwiają należyty dystans. W każdym przypadku należy jednak zadbać, by konfesjonał był należycie przygotowany i dezynfekowany. Zarówno kapłan jak i penitent powinni mieć zasłonięte usta i nos za pomocą maseczki lub przyłbicy ochronnej.

IV. Działanie w przypadku wykrycia zakażenia u duszpasterza

1) W przypadku, gdy u któregoś z kapłanów zostanie potwierdzony pozytywny wynik testu na obecność koronawirusa, należy się niezwłocznie zgłosić do właściwej stacji sanitarno-epidemiologicznej, zaś kapłani, którzy mieli kontakt z zarażonym powinni poddać się izolacji, zgodnie z zaleceniami właściwych służb. W porozumieniu z dziekanem dekanatu należy się wtedy zatroszczyć o zastępstwo kapłanów, którzy mogliby sprawować sakramenty w czasie nieobecności miejscowych duszpasterzy. Fakt ten należy zgłosić Kurii Diecezjalnej w Gliwicach. Należy bezwzględnie przestrzegać obowiązku izolacji.

2) Aby zapewnić należyte funkcjonowanie duszpasterstwa w razie choroby lub kwarantanny duchownych danej parafii, w przypadku, gdy Msza Święta miała być koncelebrowana ze względu na ilość przyjętych intencji, zezwalam by Mszę Świętą w kościele celebrował jeden kapłan w jednej intencji, pozostałe zaś mogą odprawić na plebanii księża znajdujący się w kwarantannie.

V. Posługa chorym

1) Absolucja generalna.
a) Mając na względzie Notę Penitencjarii Apostolskiej z 20.03.2020 roku oraz kan. 961 § 2 KPK Biskup Gliwicki podtrzymuje zezwolenie z dnia 25 marca 2020 roku (Wytyczne na czas pandemii, nr 363/20/A) na udzielenie w nadzwyczajnych i poważnych sytuacjach absolucji generalnej kilku penitentom bez indywidualnego wyznania grzechów, to jest: kapelanom szpitali zakaźnych oraz jednoimiennych dedykowanych leczeniu osób zarażonych wirusem SARS-CoV-2 tym pacjentom oraz personelowi, którzy wyrażą wolę skorzystania z tej możliwości.
b) Korzystający z upoważnienia do udzielenia absolucji generalnej zobowiązani są do zachowania następujących warunków:
- powinni przed skorzystaniem z upoważnienia zawiadomić o swoim zamiarze Biskupa Gliwickiego, a gdy jest to niemożliwie ze względu na poważną sytuację naglącą powinni jak najszybciej poinformować go o udzielonej absolucji generalnej;
- przed udzieleniem absolucji generalnej powinni zapytać penitentów – jeśli jest to możliwe – o ich wolę skorzystania z tej możliwości, jak również pouczyć ich o możliwość skorzystania z nadzwyczajnej drogi odpuszczenia grzechów, o której mowa w punkcie V. 1) a);
- za każdym razem powinni pouczyć penitentów korzystających z absolucji generalnej
o obowiązku wyznania wszystkich grzechów ciężkich tą absolucją objętych przy następnym indywidualnie sprawowanym sakramencie pokuty i pojednania, pod sankcją ponownego wpadnięcia w te grzechy;
- udzielający absolucji generalnej powinni – w miarę możliwości – zastosować odpowiednie urządzenia nagłaśniające, aby penitenci mogli usłyszeć formułę rozgrzeszenia;
- przy udzielaniu absolucji generalnej należy zachować obrzęd liturgiczny przewidziany w Obrzędach pokuty dostosowanych do zwyczajów diecezji polskich.

2) Sakrament namaszczenia chorych.
a) Dopuszcza się możliwość udania się do domu chorego z posługą sakramentalną. Należy jednak zrezygnować z tradycyjnej formy takich wizyt w pierwszy piątek lub sobotę miesiąca, a wizyty rozłożyć tak by jednego dnia odwiedzić jednego lub dwóch chorych, aby zminimalizować ryzyko ewentualnego zakażenia.
b) W czasie sprawowania sakramentu należy zachować wszelkie wymogi bezpieczeństwa; namaszczenia olejem chorych można dokonać przy pomocy jednorazowej rękawiczki lub patyczka higienicznego.

VI. Spotkania grup i pielgrzymki

1) Spotkania formacyjne, organizowane dla dzieci, młodzieży i dorosłych należy prowadzić w trybie zdalnym. Jeżeli jest to niemożliwe, należy je odwołać.

2) Należy odwołać wszystkie pielgrzymki i wyjazdy duszpasterskie.

3) Należy także zawiesić wszelkie spotkania organizowane w gronie kapłanów oraz ograniczyć indywidualne spotkania księży, by nie dopuścić do sytuacji, w której nie będzie dostępnych kapłanów, mogących sprawować posługę duszpasterską.

VII. Uroczystość Wszystkich Świętych

1) W związku z Uroczystością Wszystkich Świętych i Dniem Zadusznym należy zachęcać wiernych do indywidualnego nawiedzania cmentarzy, rozkładając odwiedziny grobów swoich bliskich na okres przed Uroczystością i po niej.

2) W wielu parafiach funkcjonuje tradycja odprawiania w Uroczystość Wszystkich Świętych Mszy Świętych na cmentarzach. Uprasza się jednak duszpasterzy by w tym roku rozważyć rezygnację z tych Mszy, a wiernych zaprosić do udziału w Mszy Świętej w kościele oraz w nabożeństwach za zmarłych odprawianych w dniach następujących po uroczystości Wszystkich Świętych.

VIII. Wizyty duszpasterskie (tzw. kolęda)

1) W tym roku (2020/2021) w Diecezji Gliwickiej zostają odwołane duszpasterskie wizyty kolędowe w tradycyjnej formie.

2) Zamiast tego wiernych należy zaprosić na Msze Święte lub nabożeństwa kolędowe, zorganizowane w mniejszych grupach, których intencją będzie modlitwa za tych właśnie parafian.

3) Podczas Mszy Świętej można wygłosić okolicznościową homilię, nawiązując także do bieżących spraw wspólnoty parafialnej oraz należy odmówić modlitwę błogosławieństwa nad zebranymi i pozostałymi w domach mieszkańcami, zwłaszcza chorymi, jak również poświęcić wodę, którą wierni mogą zabrać do domów.

4) Należy także przygotować i rozdać wiernym teksty modlitwy do wspólnego odmówienia w domach.

5) Należy zachęcić wiernych, by po powrocie do domów odprawili przygotowaną celebrację „liturgii rodzinnej”, odmawiając modlitwę, której tekst otrzymali w świątyni, oraz kropiąc mieszkanie wodą święconą.

IX. Bierzmowanie

1) Roztropnemu osądowi duszpasterza (proboszcza i kapłana odpowiedzialnego za przygotowanie młodzieży do bierzmowania), w porozumieniu z rodzicami, powierzam decyzję o udzieleniu sakramentu bierzmowania młodzieży, która w tym roku miała przyjąć ten sakrament. W tym przypadku Biskup Gliwicki udzieli zezwolenia, każdemu proboszczowi na bierzmowanie swojej młodzieży, jeśli o to poprosi.

X. Informacje końcowe

1) W przypadku ukazania się nowych wytycznych państwowych możliwe będą zmiany i uaktualnienia powyższych przepisów, dlatego proszę duszpasterzy o sprawdzanie na bieżąco służbowej poczty elektronicznej.

2) W razie jakichkolwiek wątpliwości lub trudności interpretacyjnych w rozumieniu zapisów niniejszego dokumentu należy zwrócić się do Biskupa Gliwickiego lub Wikariusza Generalnego.

† Andrzej Iwanecki
Wikariusz Generalny

Ks. Sebastian Wiśniewski
Kanclerz Kurii

• Oto wskazówka, którą powinni znać wszyscy wierni, którzy chcą skorzystać z tej właśnie możliwości, a nie robili tego nigdy wcześniej;
• Zaleca się (choć nie zobowiązuje) wiernych do przyjmowania Komunii Świętej na dłonie. Każdy, kto będzie przyjmował Najświętszą Hostię na dłoń, niech pamięta o odpowiedniej postawie i ułożeniu rąk. Komunię św. należy przyjmować w postawie stojącej na lewą dłoń, podtrzymywaną przez prawą, a następnie stojąc przed kapłanem prawa ręką włożyć hostię do ust; w żadnym wypadku nie wolno odchodzić z hostią na dłoni od ołtarza;
• W przypadkach wielkiego strachu przed zakażeniem wierni mogą korzystać z komunii duchowej;
• Film instruktażowy do zobaczenia tutaj

1. Biuro parafialne w poniedziałki i środy jest nieczynne do odwołania;
2. Porady i sprawy kancelaryjne należy najpierw załatwiać telefonicznie;
3. Telefon stacjonarny 32 271 16 08 albo komórka 501 43 80 64;
4. Tą drogą można zlecać wypisanie dokumentów chrztu, zezwoleń itp.;
5. Dokumenty należy odbierać pojedynczo i osobiście w wyznaczonym terminie;
6. Każda wizyta w biurze musi być poprzedzona telefoniczną rejestracją;
7. Interesanci przyjmowani są pojedynczo w wyznaczonych terminie;
8. Termin spisania protokołu przedślubnego musi być wcześniej ustalony;
9. Sprawy losowe (pogrzeb) - też należy się wcześniej zarejestrować.

Drodzy Parafianie!

W środę, 13 maja premier Mateusz Morawiecki i minister zdrowia Łukasz Szumowski ogłosili zniesienie części obostrzeń. Zmiany dotyczą również uczestnictwa w liturgii. Politycy poinformowali: "Zmniejszamy również restrykcje związane z przebywaniem wiernych w miejscach sprawowania kultu religijnego i na innych uroczystościach religijnych. Od niedzieli 17 maja podczas mszy lub innego obrzędu na jednego uczestnika musi przypadać 10 metrów kwadratowych”.

W naszym kościele może być nie więcej niż 94 osób (wliczając chór i zakrystie). W tym tygodniu usunięte będą z ławek wszystkie karteczki, które wyznaczały miejsca i rezerwacje. Teraz spokojnie możemy wrócić na mszę św. w podobnej liczbie jak przed pandemią. Przez ostatnie trzy tygodnie na niedzielnych mszach było nas niewielu. Najmniej w sobotę o 18:00 i w niedzielę o 08:00 i 10:00. Najwięcej o 11:30.

Ze względów higienicznych proszę o przynoszenie na mszę i nabożeństwa swoich modlitewników. Wszystkie modlitewniki „Droga do nieba”, które były dotychczas w ławkach powrócą do nich po ustaniu zagrożeń pandemii. Bardzo proszę, aby zakrywać usta i nos, a w ławkach przestrzegać miedzy sobą odległości 2 metrów. Członków rodziny nie obowiązuje ta zasada. Ze zrozumiałych względów, osoby chore, kaszlące, gorączkujące powinny zostać w domu!

Względy sanitarne i porządkowe przy Komunii św. Komunia św. na dłoń rozdawana jest w pierwszej kolejności. Komunię św. należy przyjmować w postawie stojącej na lewą dłoń, podtrzymywaną przez prawą, z dłońmi nieco wysuniętymi. Pamiętajmy, aby ręce trochę wysunąć, by nie przylegały za blisko ciała; Prawą ręką Hostię należy włożyć do ust i spożyć na oczach kapłana. Komunia św. do ust rozdawana jest w drugiej kolejności. To kapłan podchodzi do każdego z oczekających wzdłuż prezbiterium. Komunię do ust można przyjmować w postawie klęczącej albo stojącej.

Duszpasterstwo Rodzin Diecezji Gliwickiej zaprasza narzeczonych na dwie ostatnie edycje nauk przedmałżeńskich w formie online, które rozpoczną się 9 i 12 czerwca b.r.. Proponowana forma obejmuje 4 spotkania jako wideokonferencje w czasie rzeczywistym. Spotkania online przeznaczone są dla narzeczonych z terenu diecezji gliwickiej, którzy w 2020 roku zamierzają zawrzeć sakrament małżeństwa. Szczegółowe informacje i zapisy znajdują się na stronie internetowej:htmlhttps://www.dorodzin.pl/strona-glowna.html

Duszpasterstwo Rodzin Diecezji Gliwickiej przekazuje wykaz miejsc organizacji katechez przedślubnych oraz działających poradni życia rodzinnego w Diecezji Gliwickiej w czasie pandemii.

Mimo dwumiesięcznej przerwy, kiedy nie były prowadzone nauki oraz obostrzeń związanych z pandemią, w najbliższym czasie spotkania odbędą się w następujących terminach:

W naszej parafii wakacyjne nauki przedślubne bedą 25 lipca i 1 sierpnia o godz. 15:00. Zapisy u  P. Agnieszki Kafka telefon 502 422 357

Nauki przedślubne https://pobierz.kuria.gliwice.pl/wojciech/Katechezy_przedslubne_pandemia.pdf
Poradnia życia rodzinnego https://pobierz.kuria.gliwice.pl/wojciech/Poradnie_pandemia.pdf

Ks. Waldemar Niemczyk - diecezjalny duszpasterz rodzin
Katarzyna i Michał Jurkiewiczowie – diecezjalni doradcy życia rodzinnego

Kochane Dzieci Komunijne!

Znacie na pewno opowieść o tym, jak Jezus wraz ze swoimi przyjaciółmi (apostołami) wsiadł do łodzi, aby przepłynąć na drugą stronę jeziora. Nagle zerwała się burza i coraz większe fale uderzały w płynącą łódź. Zrobiło się naprawdę niebezpiecznie. Uczniowie bardzo się bali, a Jezus spokojnie spał. W końcu postanowili Go obudzić, wołając: Jezu ratuj, bo giniemy! Jezus wstał, rozkazał falom i wiatrowi się uciszyć, i… burza zniknęła, zrobiło się cicho… Jezus spojrzał na apostołów i zapytał, dlaczego się bali, dlaczego nie ufali, że jeśli On jest z nimi, to są bezpieczni, nic im nie grozi (por. Mt 8,23-27).

Dobrze wiecie, że na świecie panuje pandemia. Wielu ludzi boi się zarażenia koronawirusem. Nie możemy się spotykać w szkole, spędzać wspólnie czasu z rówieśnikami, nie możemy robić wielu różnych rzeczy, które lubimy, bo nam zagrażają tak, jak burza apostołom. Nie możemy również wspólnie świętować tak, jak dotychczas w naszych kościołach. Nawet najważniejszą dla Was i całej Waszej parafii uroczystość Pierwszej Komunii ze względu na Wasze bezpieczeństwo musieliśmy przenieść na późniejszy czas. Niestety musicie poczekać trochę dłużej na pełne spotkanie z Jezusem w „Białym Chlebie”. Dlatego piszę do Was ten list.

Pragnę Wam powiedzieć, że mimo tego, co się dzieje na świecie i w naszym kraju, Jezus jest ciągle z nami tak, jak był w łodzi z uczniami. Wtedy, w trakcie burzy na jeziorze, potrafił spokojnie zasnąć, wiedział, że nikomu nic nie grozi. Dziś On mówi do Was: Nie bójcie się, ja jestem z Wami!

Chcę Was zapewnić, że wielu ludzi modli się za Was, Drogie Dzieci. Wiem, że księża z Waszych parafii, siostry zakonne, katecheci, Wasi rodzice, dziadkowie i całe Wasze rodziny otaczają Was „płaszczem modlitewnej opieki”. Proszę Was, Wy też się módlcie, abyście, gdy tylko będzie to możliwe, były przygotowane na spotkanie z Jezusem, Jego miłością i pokojem w pierwszej spowiedzi i Komunii Świętej. Nie zapomnijcie o tych wszystkich, którzy Was kochają: Waszych rodzicach, rodzeństwie, dziadkach, chrzestnych, księżach, katechetach, wspierajcie ich codziennymi, małymi gestami miłości.

Zaufajcie Jezusowi! On chce naszego dobra! On nie pozwoli nam zginąć! On uciszy każdą burzę w naszym życiu!

Kochane Dzieci, modlę się za Was, Waszych rodziców, rodziny i przyjaciół, żeby radość oczekiwania na Pierwszą Komunię Świętą ciągle wzrastała. A kiedy zagrożenie wirusem przeminie, wtedy będziecie z większą radością świętować w Waszym kościele ten ważny dla Was dzień.

Drodzy Rodzice!

Zdaję sobie sprawę z tego, że poczyniliście już wiele starań, aby uroczystość pierwszokomunijna Waszych dzieci była dla nich i całej rodziny wielkim świętem. Pewnie myślicie już intensywnie o wyjątkowym przeżyciu Eucharystii, podczas której Pan Jezus po raz pierwszy przyjdzie do serc Waszych dzieci, a także o rodzinnym spotkaniu. Niestety z racji pandemii i ze względów bezpieczeństwa uroczystość musimy przełożyć. Ufam, że dobrze wykorzystacie ten czas na duchowe przygotowanie swoich dzieci i całej rodziny na ważne wydarzenia. Bądźcie inicjatorami modlitwy w Waszych Domowych Kościołach. Módlcie się z dziećmi i za dzieci. Dajcie im wiele wsparcia i miłości. Czytajcie dzieciom Pismo Święte, uczestniczcie z nimi w niedzielnej Mszy świętej przez transmisję medialną lub, jeśli możecie, w kościele, wspierajcie je w spotkaniach z katechetami podczas zdalnego nauczania.

W życiu nic nie dzieje się przypadkowo. Każde wydarzenie, nawet to trudne, uczy nas czegoś bardzo ważnego, kształtuje nasze człowieczeństwo, przygotowuje nas do dalszego życia. Ufam, że również trudny czas zmagania się z koronawirusem jest dla nas nauką zaufania Bogu, podobnie jak dla apostołów lekcją ufności był czas burzy na jeziorze, o którym pisałem Waszym dzieciom. I podobnie jak Wasze Dzieci, również Was zapewniam o wielu modlitwach płynących do Boga za Was od duszpasterzy, katechetów i całych Waszych parafii oraz Waszych biskupów.

Zaufajcie Bogu, a On będzie działał w Waszym życiu swoim pokojem, dobrocią, miłością, cierpliwością i szczęściem. On uciszy burzę, która rozpętała się w dzisiejszym świecie! Błogosławię Was i Wasze rodziny w tym oczekiwaniu na pierwszą spowiedź i zjednoczenie z Jezusem w Pierwszej Komunii Świętej Waszych dzieci.

Wasz Biskup

+ Jan Kopiec

Biskup Gliwicki

Gliwice, dnia 5 maja 2020 roku