Aktualności

Organy zajmują wyjątkowe miejsce w liturgii Kościoła katolickiego, będąc nie tylko instrumentem muzycznym, ale także narzędziem głęboko duchowego wyrazu. "W Kościele łacińskim organy piszczałkowe należy mieć w wielkim poszanowaniu jako tradycyjny instrument muzyczny, którego brzmienie potęguje wzniosłość kościelnych obrzędów, a umysły wiernych porywa ku Bogu i rzeczywistości nadziemskiej" (SC 120).

Organy od wieków pełnią rolę towarzysza liturgii, wzmacniając piękno śpiewu liturgicznego oraz wprowadzając wiernych w modlitewny nastrój. Ich majestatyczny dźwięk symbolizuje wielkość i świętość Boga, a bogactwo tonów pozwala na wyrażenie zarówno radości, jak i zadumy. Są one szczególnie cenione w muzyce sakralnej, wspierając wykonywanie śpiewów gregoriańskich, hymnów oraz psalmów, które są nieodłącznym elementem liturgii.

Muzyka organowa powinna zawsze prowadzić wiernych do głębszego przeżycia tajemnicy Eucharystii i uwielbienia Boga.

Zachęcamy do obejrzenia odcinka "Organowego Kwadransu" poświęconego instrumentowi z naszego kościoła. 

Organowy Kwadrans, odc. 101 - prezentacja organów kościoła św. Teresy w Zabrzu-Mikulczycach.

List Biskupa Gliwickiego na 33 Niedzielę Zwykłą 2024 roku
Umiłowani Diecezjanie!
U schyłku roku liturgicznego Słowo Boże – w harmonii z obumierającą  przyrodą – każe nam zatrzymać się nad tajemnicą przemijalności ludzkiego życia, które jednak nie kończy się, lecz zmierza do tego, co większe, ostateczne i trwałe: do wiecznej szczęśliwości. Od momentu chrztu świętego zostaliśmy zapisani w Księdze Życia (por. Dn 12,1), aby dostąpić zbawienia dzięki jedynej ofierze Jezusa Chrystusa (Hbr 10,12.14).

Rzeczywistość zbawienia opisuje obraz liturgii w niebie. II Sobór Watykański wskazuje, że „liturgia ziemska daje nam niejako przedsmak uczestnictwa w liturgii niebieskiej, odprawianej w mieście świętym Jeruzalem, do którego pielgrzymujemy” (KL 8). Dlatego podczas minionego Kongresu Eucharystycznego staraliśmy się pogłębić naszą pobożność, która najpełniej wyraża się w liturgii. W niej, na mocy święceń, posług i rozmaitych funkcji, objawia się Kościół. W bliskości wspomnienia św. Cecylii, patronki muzyki kościelnej, które będziemy obchodzić w najbliższy piątek, pragnę zwrócić uwagę na znaczenie funkcji muzycznych i samej muzyki w liturgii, wyrażając jednocześnie życzenie, by zachowała ona świętość i piękno, i w ten sposób kierowała umysły i serca wiernych do Boga.
Pełny tekst Listu Biskupa Gliwickiego zamieszczony jest w załączniku do pobrania:

ZAPROSZENIE

Rada Dzielnicy Zabrze Mikulczyce i dyrektor Filharmonii Zabrzańskiej Sławomir Chrzanowski serdecznie zapraszają na Koncert Sakralny, który odbędzie się w najbliższą sobotę 16 listopada br. o godz. 16.00 w naszym kościele;

KONCERT SAKRALNY

Kościół św. Teresy w Zabrzu

16 listopada 2024 (sobota) - godz. 16:00

WYKONAWCY

Orkiestra Filharmonii Zabrzańskiej

Emilia Juras, Karolina Krawczyńska, Paulina Makarowska- solistki

Sławomir Chrzanowski- dyrygent i prowadzący

PROGRAM

1. Charpentier- Te Deum- Preludio- orkiestra

2. Caccini/Wawiłow - Ave Maria- Emilia

3. Verdi- Otello- Modlitwa Desdemony- Paulina

4. Luzzi- Ave Maria- Karolina

5. Świderski- Tryptyk-orkiestra

6. Donizetti- Ave Maria- duet- Emilia/Paulina

7. Bizet- Agnus Dei- Karolina

8. Faure- Requiem- Pie Jesu- Paulina

9. Haendel- Lascia ch`io pianga- Emilia

10. Iwasaki- Pie Jesu-orkiestra

11. Jenkins- Ave Verum Corpus- duet-Emilia /Karolina

12. Jenkins- Benedictus- duet-Emilia/Paulina

13. Franck- Panis Angelicus- duet- Paulina/Karolina

14. Gounod- Laudate Dominum- tercet

Katolickie Przedszkole "Tęcza" już po raz osiemnasty zaprasza wszystkich parafian dużych i małych, we wtorek 12 listopada o g. 17:00, do wzięcia udziału w uroczystości ku czci Św. Marcina, który uczy nas jak być po prostu DOBRYM CZŁOWIEKIEM.

Jak co roku uroczystość rozpoczniemy w kościele, gdzie zobaczymy historię o św. Marcinie przygotowaną przez uczniów Szkoły Podstawowej nr 27, wysłuchamy piosenek przygotowanych przez przedszkolaków z zaprzyjaźnionych przedszkoli, a potem za Marcinem, który przyjedzie na koniu przejdziemy procesją wokół kościoła do naszego przedszkolnego ogrodu, gdzie będziemy dalej świętować przy ognisku.

Jak zawsze dochód z uroczystości przekażemy na Caritas naszej parafii.

JAN PAWEŁ II – EWANGELIA STAROŚCI I CIERPIENIA

List pasterski Konferencji Episkopatu Polski
zapowiadający ogólnopolskie obchody XXIV Dnia Papieskiego,
na niedzielę 6 października 2024 r.

Umiłowani w Chrystusie Panu Siostry i Bracia!

Cierpienie dotyka każdego człowieka. W jego obliczu pojawiają się pytania: Dlaczego mnie to spotkało? Dlaczego cierpię? A także pokrewne – skąd w świecie zło? Pytania te człowiek zadaje najpierw sobie, później innym ludziom, a ostatecznie Bogu, jako Stwórcy świata i człowieka. On zaś słucha, a nawet oczekuje tych pytań i odpowiada na nie już na kartach Starego Testamentu, jak choćby poprzez historię Hioba i Tobiasza. Odpowiedź na pytanie o źródło, a przede wszystkim o sens cierpienia przynosi dopiero Jezus Chrystus. Przez swoją mękę i śmierć nie tylko zgładził grzech i otworzył ludziom drogę do nieba, ale przede wszystkim, jak zaznacza autor Listu do Hebrajczyków, ukazał swoim życiem, że cierpienie może stać się drogą do świętości dla człowieka.

Drogę tę przeszedł św. Jan Paweł II. Ból i cierpienie stanowiły szczególny rys życia i posługi Karola Wojtyły. Strata matki w wieku 9 lat, niedługo później brata i ojca w czasie okupacji. A także wypadek, kiedy potrąciła go niemiecka ciężarówka, śmierć przyjaciół w czasie wojny, czy prześladowania i szykany ze strony komunistów. Szczególnie tragicznym i bolesnym dla Jana Pawła II stało się doświadczenie zamachu na jego życie 13 maja 1981 roku. Od tego momentu rzymską Poliklinikę Gemelli, w której w czasie swego pontyfikatu przebywał dziewięć razy, sam nazywał ,,trzecim Watykanem”. Publiczne przeżywanie choroby, a także starości, stały się jednym z najbardziej zapamiętanych symboli pontyfikatu Papieża Polaka. Spotkania św. Jana Pawła II z chorymi i cierpiącymi odbywały się w czasie każdej podróży apostolskiej, stanowiąc ważną część papieskiej posługi.

Przeżywając, w łączności z papieżem Franciszkiem, XXIV Dzień Papieski, pod hasłem „Jan Paweł II Ewangelia starości i cierpienia”, chcemy wrócić do orędzia, które św. Jan Paweł II pozostawił, szczególnie w liście do chorych Salvifici doloris oraz w Liście do osób w podeszłym wieku.

I. Oblicza ludzkiego cierpienia

Cierpienie zawsze jest rzeczywistością o tysiącu twarzy – mówił św. Jan Paweł II do chorych w Lourdes 15 sierpnia 1983 roku – jest ono niepowtarzalne, w tym sensie, że każda osoba na to samo cierpienie reaguje w całkiem odmienny sposób. Jest to tajemnica nieprzewidzianej wrażliwości każdego człowieka. Cierpienie ma szersze znaczenie niż ból, choroba czy kalectwo. Obok cierpienia fizycznego, istnieje cierpienie psychiczne odczuwane w sferze emocjonalnej – jak choćby samotność, brak akceptacji, lęk, depresja, doświadczenie hejtu oraz cierpienie duchowe – wyrzuty sumienia, brak poczucia sensu życia – określane niekiedy mianem bólu moralnego lub bólu istnienia. Cierpienie dotyka indywidualnych osób, ale także grup społecznych czy narodów w wypadkach klęsk naturalnych, epidemii, katastrof i kataklizmów, a w końcu wojny, czego jesteśmy świadkami w Ukrainie, Palestynie, czy innych zakątkach świata.

Cierpienie człowieka jest bardziej podstawowe od bólu i choroby, które są obecne także w świecie zwierząt. Tylko człowiek cierpiąc wie, że cierpi i pyta „dlaczego” — i w sposób już całkowicie i specyficznie ludzki cierpi, jeśli nie znajduje odpowiedzi na to pytanie (SD, 9). Poszukiwanie sensu cierpienia ujawnia zatem prawdę o tym, że człowiek jest osobą.

II. Nadać cierpieniu sens

Cierpienie jest tajemnicą, której człowiek nie jest w stanie do końca przeniknąć swym rozumem (por. SD, 11). Często służy nawróceniu, czyli odbudowaniu dobra w człowieku (por. SD, 12). Pozwala przemyśleć i właściwie ustawić hierarchię wartości, staje się kluczem do otwierania serca na Boże miłosierdzie, jak było to w przypadku św. Franciszka czy św. Ignacego Loyoli. Dla człowieka wierzącego cierpienie, doświadczenie zła, a równocześnie milczenia i jakby nieobecności Boga, stanowi czas próby i oczyszczenia, które można nazwać ciemną nocą wiary. Jednocześnie staje się przestrzenią wypracowania cnoty wytrwałości i nadziei.

Cierpieniu, choć samo w sobie jest złem i Bóg nie pragnie go dla człowieka, można nadać sens. Mówił o tym św. Jan Paweł II w cytowanym przemówieniu do chorych w Lourdes: „chciałbym pozostawić w waszej pamięci i waszych sercach trzy światła, które wydają mi się cenne. Najpierw: jakiekolwiek jest wasze cierpienie (…) ważne jest, abyście je sobie jasno bez pomniejszania go ani wyolbrzymiania, uświadomili (…). Następnie jest rzeczą konieczną, by postępować na drodze akceptacji (…) dlatego, że wiara zapewnia nas, iż Pan może i pragnie wyprowadzić dobro ze zła. (…)

I wreszcie najpiękniejszy gest, który możecie uczynić, to ofiara. Prawdę tę w pełni objawił Jezus Chrystus, który przybliżył się do świata ludzkiego cierpienia przez to, że sam to cierpienie wziął na siebie (SD, 16). Przeżywał je świadomie oraz akceptował w duchu całkowitego ofiarowania siebie Ojcu za zbawienie ludzi.

W Krzyżu Chrystusa nie tylko odkupienie dokonało się przez cierpienie, ale samo cierpienie ludzkie zostało też odkupione (SD, 19). Człowiek, przeżywając swoje cierpienie w jedności z krzyżem Chrystusa, uczestniczy w misji Jezusa, zgodnie ze słowami św. Pawła: Teraz raduję się w cierpieniach za was i ze swej strony w moim ciele dopełniam braki udręk Chrystusa dla dobra Jego Ciała, którym jest Kościół (Kol 1,24). Droga do odkrycia tego wymiaru cierpienia i zaakceptowania w życiu jest nieraz bardzo długa. Prowadzi czasem poprzez wewnętrzne załamania, a nawet bunty i wyrzuty czynione Bogu. Jednocześnie taka postawa wobec cierpienia może zaowocować nie tylko osobistym nawróceniem, lecz także pogłębieniem relacji z Jezusem. Czas choroby i cierpienia może stać się okresem, w którym wiara będzie niezwykle intensywnie przeżywana, a zbawienie, pochodzące od Chrystusa – bardzo świadomie przyjmowane. Człowiek, odkrywający cierpienie jako powołanie, czuje się potrzebny, zachowuje pragnienie życia, w jego zaś wnętrzu rodzi się pokój, a nawet radość, przez co jego postawa staje się lekcją człowieczeństwa i chrześcijaństwa dla ludzi z otoczenia. Tym samym w obliczu cierpienia winniśmy koncentrować się na pytaniu nie o to – dlaczego cierpię, ale jakie dobro mogę uczynić moim cierpieniem drugiemu człowiekowi?

III. Miłość rodzi się w odpowiedzi na cierpienie

Jak zauważył św. Jan Paweł II: Chrystus nauczył człowieka równocześnie świadczyć dobro cierpieniem — oraz świadczyć dobro cierpiącemu. W tym podwójnym aspekcie odsłonił sens cierpienia do samego końca (SD, 30). Wszystko zaczyna się od wrażliwości serca. Z niej rodzą się konkretne postawy i gesty wobec ludzi starszych i cierpiących, które zamykają się w trojakiej powinności: akceptować ich obecność, pomagać im i doceniać ich zalety”.

Szacunek i miłość wobec ludzi w podeszłym wieku jest jedną z najważniejszych cech prawdziwie ludzkiej i dojrzałej cywilizacji (por. List do ludzi w podeszłym wieku, 11 i 12). Dlatego dziękujemy rodzinom, które opiekują się ludźmi w podeszłym wieku, chorymi i cierpiącymi. Wyrażamy wdzięczność wobec rodziców poświęcających swoje życie zawodowe i osobiste, aby opiekować się niepełnosprawnymi dziećmi.

Z szacunkiem przyjmujemy postawę dzieci, które towarzyszą swoim rodzicom w podeszłym wieku, troszcząc się nie tylko o ich potrzeby fizyczne i przynosząc ulgę w cierpieniu, ale nade wszystko poświęcając im czas.

Wspomnijmy dziś z wdzięcznością lekarzy, pielęgniarki, pracowników służby zdrowia, a także kapelanów i wolontariuszy posługujących w szpitalach, hospicjach, domach opieki, towarzyszących oraz służących chorym i cierpiącym w najtrudniejszych momentach życia.

W końcu dziękujemy wszystkim ludziom dobrej woli, którzy angażując się w różnorakie akcje, wspólnotowo lub indywidualnie, często anonimowo, wspierają ludzi potrzebujących.

Apelujemy do rządzących, organizacji społecznych i wszystkich ludzi, wierzących i niewierzących, o ochronę i szacunek dla każdego życia od poczęcia do naturalnej śmierci. Stajemy się głosem tych, którzy w swoim cierpieniu nie mogą nawet wołać o pomoc. Przypominamy o niezbywalnej godności każdego człowieka i jego prawie do życia.

IV. „Żywy pomnik” św. Jana Pawła II

Wrażliwość na cierpienie i gotowość niesienia pomocy to postawa wielu stypendystów Fundacji „Dzieło Nowego Tysiąclecia”. Jedną z nich jest Magdalena, która tak pisze: Studiuję neurobiopsychologię na Uniwersytecie Gdańskim, jest to jedna z moich pasji. Swoją wiedzę wykorzystuję w pracy z dziećmi i młodzieżą w spektrum autyzmu oraz na różnym poziomie sprawności intelektualnej. Ta praca daje mi energię do działania i motywuje do uczenia się nowych rzeczy, żeby w przyszłości móc jeszcze skuteczniej pomagać moim podopiecznym. Fundacja co roku swoją opieką obejmuje blisko dwa tysiące zdolnych uczniów i studentów z niezamożnych rodzin, z małych miejscowości w całej Polsce“.

W przyszłą niedzielę, podczas kwesty przy kościołach i w miejscach publicznych, będziemy mogli wesprzeć materialnie ten wyjątkowy, konsekwentnie budowany od 24 lat przez nas wszystkich „żywy pomnik” wdzięczności św. Janowi Pawłowi II. Niech udzielone w ten sposób wsparcie, nawet w obliczu osobistych trudności i niedostatków, będzie wyrazem naszej budowy „cywilizacji miłości”.

Na czas owocnego przeżywania XXIV Dnia Papieskiego udzielamy wszystkim pasterskiego błogosławieństwa.

Podpisali:Pasterze Kościoła katolickiego w Polsce obecni na 398. Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski, w Warszawie, w dniu 10 czerwca 2024

List należy odczytać w niedzielę, 6 października 2024 r.

Na prośbę ks. Jana Łojczyka, Dyrektora Caritas Diecezji Gliwickiej, przekazuję następujące informacje:

Czcigodny Księże Proboszczu,

w obliczu wielkiej tragedii powodzi jaka nawiedziła południe Polski, Caritas gliwicka razem z parafiami włącza się w akcję  ,,Paczka dla powodzian'' (podobnie jak było to w przypadku ,,Paczki dla Ukrainy'').

W załączniku znajdują się materiały informacyjne

Asortyment do paczki podany jest w załączniku.

https://pobierz.kuria.gliwice.pl/duszpasterski/caritas/Paczka_dla_powodzian_lista_produktow_2024.pdf

https://pobierz.kuria.gliwice.pl/duszpasterski/caritas/lista_produktow_Paczka_dla_powodzian_2024.docx

https://pobierz.kuria.gliwice.pl/duszpasterski/caritas/Paczka_dla_powodzian_baner_kwadrat_2024.png

https://pobierz.kuria.gliwice.pl/duszpasterski/caritas/Paczka_dla_powodzian_baner_prostokat_2024.png

Niestety na obecnym etapie nie ma kartonów do pakowania; tak więc kartony, każdy chcący przygotować paczkę; musi sobie sam zorganizować.

Gotowe paczki można przywozić hurtowo lub indywidualnie do magazynu Caritas w Gliwicach, ul. Ziemowita 3B (wjazd obok starej szkoły specjalnej i 150m od Katedry). Od poniedziałku do piątku w godz: 7:00 do 15:00.

Bardzo serdecznie zachęcamy księży Proboszczów i wiernych parafii do włączenia się w niniejszą akcję.

Serdecznie pozdrawiam, Szczęść Boże

ks. Jan Łojczyk

Szczęść Boże!

Na prośbę ks. Jana Łojczyka, Dyrektora Caritas Diecezji Gliwickiej, przesyłamy następującą informację:

W związku z tragiczną sytuacją powodziową, dla osób poszkodowanych przez powódź, Caritas diecezjalna

zbiera dary w postaci:

- wody pitnej;

- konserw, dań gotowych;

- żywności z długim terminem ważności;

- artykułów higienicznych i czyszczących.

Zebrane dary prosimy dostarczyć do:

magazynu Caritas w Gliwicach, ul. Ziemowita 3B

Jeżeli chciały ktoś finansowo wesprzeć zbiórkę, to można dokonywać wpłat na nr konta:

57 1240 1343 1111 0010 0216 7128 z dopiskiem „POWÓDŹ”

Serdecznie zachęcamy parafian do włączenia się w niniejszą pomoc.

Firmy i hurtownie chcące w większej ilości przekazać darowiznę, prosimy o wcześniejszy kontakt telefoniczny z Caritas Diecezji Gliwickiej

Gorąco dziękujemy za wszelką okazaną pomoc duchową i materialną!

Bóg zapłać!

Drodzy Uczniowie, zachęcamy do udziału w zajęciach lekcji religii w szkole. Skorzystajcie z tej szansy głębszego poznania Boga. Jeśli trzeba, podejmijcie wysiłek, aby pokonać pojawiające się trudności. Wybierając zajęcia z religii dajecie piękne świadectwo własnej wiary – napisali biskupi w Słowie Konferencji Episkopatu Polski z okazji rozpoczęcia nowego roku szkolnego 2024/2025.

Biskupi zwrócili się w liście do rodziców, prosząc ich, by podejmowali troskę o wychowanie w wierze swoich dzieci. „Dziękujemy Wam za posyłanie ich na lekcje religii. To jest realizacja Waszego zobowiązania wyrażonego podczas zawierania sakramentu małżeństwa i potwierdzonego przy chrzcie Waszych dzieci” – napisali.

Z kolei zwracając się do uczniów, biskupi zachęcili do udziału w zajęciach lekcji religii w szkole. „Skorzystajcie z tej szansy głębszego poznania Boga. Jeśli trzeba, podejmijcie wysiłek, aby pokonać pojawiające się trudności. Wybierając zajęcia z religii dajecie piękne świadectwo własnej wiary” – czytamy w Słowie.

Hierarchowie wyrazili także wdzięczność wszystkim osobom zaangażowanym w lekcje religii w szkole: dyrektorom szkół, katechetom, nauczycielom i wychowawcom. „Dziękujemy za nieustanną gotowość podejmowania posługi nauczania i wychowywania” – podkreślili.

Biskupi raz jeszcze potwierdzili, że nie zgadzają się z decyzjami Ministerstwa Edukacji Narodowej odnośnie organizacji lekcji religii w szkole. „Wyłączenie oceny z lekcji religii ze średniej ocen i łączenie klas uważamy za krzywdzące i niesprawiedliwe. Podobnie odczytujemy zapowiedzi redukcji godzin i umieszczanie zajęć lekcji religii na pierwszej i ostatniej godzinie” – zaznaczyli.

Przypomnieli, że zmiany w rozporządzeniu o organizacji lekcji religii z 1992 roku powinny być zawsze podejmowane w porozumieniu z Kościołami i związkami wyznaniowymi. „Powinny dokonywać się na drodze dialogu i zgodnie z obowiązującym prawem. Wyrażamy nieustanną gotowość do takiego dialogu” – przyznali biskupi.

Pełny tekst listu publikujemy TUTAJ.

Słowo
Konferencji Episkopatu Polski
z okazji rozpoczęcia nowego roku szkolnego 2024/2025

Rozpoczyna się nowy rok szkolny. Oddajemy ten czas nauki i wychowania w opiekę Pana Boga. Niech Chrystus, Nauczyciel nauczycieli, obdarza wszystkich potrzebnymi łaskami.

W sposób szczególny zwracamy się do Was, Czcigodni Rodzice, prosząc abyście podejmowali troskę o wychowanie w wierze Waszych dzieci. Dziękujemy Wam za posyłanie ich na lekcje religii. To jest realizacja Waszego zobowiązania wyrażonego podczas zawierania sakramentu małżeństwa i potwierdzonego przy chrzcie Waszych dzieci. Dzięki nauce religii Wasze dzieci mają możliwość poznawania wiedzy o Bogu i kształtowania postaw z niej wypływających. Lekcja religii ma też wielkie znaczenie wychowawcze. Pomaga formować sumienia, charaktery i postawy młodych ludzi. Kształtuje postawy społeczne, uczy miłości bliźniego, wrażliwości, otwartości, empatii i współpracy. Lekcja religii to także cenna pomoc dla zrozumienia własnej kultury i historii.

Was, Drodzy Uczniowie, zachęcamy do udziału w zajęciach lekcji religii w szkole. Skorzystajcie z tej szansy głębszego poznania Boga. Jeśli trzeba, podejmijcie wysiłek, aby pokonać pojawiające się trudności. Wybierając zajęcia z religii dajecie piękne świadectwo własnej wiary.

Wyrażamy wielką wdzięczność wszystkim osobom zaangażowanym w dzieło lekcji religii w szkole. Dziękujemy dyrekcjom i organom prowadzącym szkoły za troskę, aby nauczanie religii odbywało się w odpowiednich warunkach. Dziękujemy Wam, Drodzy Katecheci, którzy ucząc o Bogu i wychowując w duchu chrześcijańskich wartości codziennie towarzyszycie dzieciom i młodzieży w wędrówce przez życie. Dziękujemy Wam, Nauczyciele i Wychowawcy za Waszą ciężką pracę. Dziękujemy za nieustanną gotowość podejmowania posługi nauczania i wychowywania.

Jednocześnie chcemy potwierdzić, że nie zgadzamy się z decyzjami Ministerstwa Edukacji Narodowej odnośnie organizacji lekcji religii w szkole. Wyłączenie oceny z lekcji religii ze średniej ocen i łączenie klas uważamy za krzywdzące i niesprawiedliwe. Podobnie odczytujemy zapowiedzi redukcji godzin i umieszczanie zajęć lekcji religii na pierwszej i ostatniej godzinie. Przypominamy, że zmiany w rozporządzeniu o organizacji lekcji religii z 1992 roku powinny być zawsze podejmowane w porozumieniu z Kościołami i związkami wyznaniowymi. Powinny dokonywać się na drodze dialogu i zgodnie z obowiązującym prawem. Wyrażamy nieustanną gotowość do takiego dialogu.

Na nadchodzący rok 2025 otrzymujemy dar Świętego Roku Jubileuszowego ogłoszonego przez papieża Franciszka. Otwierajmy się na Boga, abyśmy w myśl przesłania Roku Świętego stawali się Pielgrzymami nadziei w dziele wychowania w wierze.

Na nowy rok szkolny życzymy wszystkim Bożego błogosławieństwa

Podpisali: Kardynałowie, Arcybiskupi i Biskupi
obecni na Sesji Rady Biskupów Diecezjalnych

Jasna Góra, 27 sierpnia 2024 r.

https://www.ekai.pl/biskupi-do-uczniow-przed-nowym-rokiem-szkolnym-zachecamy-do-udzialu-w-lekcjach-religii/

Diecezjalna Piesza Pielgrzymka do Częstochowy odbędzie się w dniach 15-17 sierpnia br. Zapisy do grupy zabrzańskiej (czerwonej) możliwe są w parafiach: św. Anny, św. Andrzeja, św. Józefa, św. Wojciecha, w godzinach urzędowania kancelarii;

Informacje i zapisać się też można poprzez stronę internetową www.gliwicka.com